Ποιοι βρίσκονται πίσω από την λεηλασία της περιουσίας του εθνικού ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα
Διαβάζοντας το συναρπαστικό βιβλίο του Δημήτρη Τζιώτη «Η Ιδέα του Φωτός» που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα από τις εκδόσεις Πατάκη είχα την ίδια αίσθηση με ένα λαμπρό ξημέρωμα απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού μου στο ορεινό Θεολόγο της Θάσου, πριν προλάβει ο ήλιος να βγει πίσω από τη κυρτωμένη ράχη του βουνού. Σαν να είχα ξαναβρεί τη χαμένη μου ταυτότητα και ήμουν ξανά Ελληνας κι όχι Γραικός.
Από τον Βασίλη Βασιλικό
Την ίδια αίσθηση πιστεύω ότι θα αποκομίσει κι ο αναγνώστης. Και εξηγώ το γιατί: «Η Ιδέα του Φωτός» είναι ένα εκτενές πεζογράφημα που δεν εντάσσεται σε κανένα από τα γνωστά είδη του έντεχνου λόγου. Δεν είναι ακριβώς ένα μυθιστόρημα, αν και το θέμα του καλύπτει και τα δυο συνθετικά του είδους: είναι και ο Μύθος του Ολυμπισμού και η Ιστορία του. Αλλά ούτε και είναι καθαρόαιμο ντοκουμέντο, αν και σε όλο το αφήγημα αφθονούν τα αυθεντικά ντοκουμέντα πού πρώτη φορά έρχονται στο φως και αφορούν την αλλοίωση μέχρι εξαφανίσεως της διαθήκης του εθνικού ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα στα άδυτα της Υπηρεσίας Κληροδοτημάτων. Τέλος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως non fiction novel, αλλά κι αυτό θα άφηνε απ’ έξω τον πλούσιο δοκιμιακό και αναστοχαστικό χαρακτήρα του.
Προτείνω λοιπόν στον υποψήφιο αναγνώστη να κάνει ότι έκανα κι εγώ: να παραδοθεί στην περιπέτεια της ανακάλυψης ενός θησαυρού , (του κρυμμένου «Θησαυρού των Ολυμπίων») με τη διαβεβαίωση ότι ούτε στιγμή δεν πρόκειται να πλήξει. Γιατί δεν παραπέμπει στο «Κώδικας Ντα Βίντσι» του Νταν Μπράουν. Είναι πιο κοντά στην « Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη», του Γιάννη Μαρή. Δηλαδή είναι ένα σχεδόν θρίλερ.
Και τώρα ήρθε η στιγμή να πούμε περί τίνος πρόκειται: ο άτεκνος Ευαγγέλης Ζάππας πέντε χρόνια πριν το θάνατο του κληροδότησε την αμύθητη περιουσία του στο νεοσύστατο ακόμα ελληνικό κράτος (1860) για ένα σκοπό: να επανέλθουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στον τόπο που τους γέννησε μετά το απαγορευτικό που ίσχυσε για πολλούς αιώνες από την επικράτηση της νέας θρησκείας, του εβραϊκής προέλευσης μονοθεϊκού χριστιανισμού που αφού κατάργησε το Δωδεκάθεο προχώρησε χωρίζοντας το σώμα από την ψυχή και επέβαλε έτσι την ενοχή του ανθρώπου, πριν ακόμα γεννηθεί, με το προπατορικό αμάρτημα.
Κι ο Ζάππας πώς εμπλέκεται σε όλα αυτά; Ο άτεκνος Ευαγγέλης Ζάππας, ως καλός χριστιανός, κληροδοτώντας την περιουσία του στο κράτος, κατέγραψε λεπτομερώς στη διαθήκη του τους σκοπούς αυτής της δωρεάς που αφορούσαν (χοντρικά ) την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στον τόπο όπου γεννήθηκαν και την ανέγερση δίπλα τους (στο σημερινό Καλλιμάρμαρο) ενός Μουσείου γι’ αυτούς. Στην τελευταία ωστόσο παράγραφο της διαθήκης του (αντίστοιχης του ακροτελεύτιου άρθρου του προηγούμενου Συντάγματος ( το 114) όπου «η τήρηση του παρόντος Συντάγματος αφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων», ο Ζάππας προσέθεσε ότι κάθε πολίτης, οποιασδήποτε τάξεως της χώρας αυτής «ηδύνατο να ενδιαφερθεί εμπράκτως» , σε περίπτωση ολιγωρίας του επίσημου κράτους, για την τύχη του κληροδοτήματος του.
Και από αυτήν την τελευταία παράγραφο ορμώμενος ο πολίτης Δημήτρης Τζιώτης άντλησε το ηθικό δικαίωμα να παρέμβει. Είκοσι χρόνια πάλεψε με το καρκίνωμα της ελλαδικής γραφειοκρατίας για να βρει το αποδεικτικό υλικό που θα τεκμηρίωνε την αγωγή του. Κι όταν τα βρήκε «πάγωσε»: η αλλοίωση, η διαστρέβλωση των ρητών όρων και των στόχων που έβαζε στη διαθήκη του ο Μεγάλος Ευεργέτης είχε ξεκινήσει σχεδόν αμέσως μετά την εκδημία του. Και όταν ο πολίτης Τζιώτης αποφάσισε εν τέλει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, βάσει της των πραγματικών εντολών της διαθήκης του δωρητή, τι έγινε; Αρχισε το γαϊτανάκι των αναβολών της εκδίκασης της προσφυγής του αφού αντίδικο ήταν το ίδιο το ελληνικό κράτος με τις ανεπαρκείς, για το πούμε ευγενικά, διευθυντικές υπηρεσίες του επί των Κληροδοτημάτων όπου ακόμα εκκρεμούν, αναξιοποίητα, 1250 περίπου κληροδοτήματα.
Εν τέλει και να μη γίνει ποτέ το Μουσείο των Ολυμπιακών Αγώνων,( που το απεύχομαι,) θα μείνει «Η Ιδέα του Φωτός» ως κείμενο ουσιαστικό τόσο της αρχαίας όσο και της σύγχρονης Ελλάδας που συμπληρώνει σε λίγο τα 200 χρόνια από την Ανεξαρτησία της. Αλλά βέβαια προτιμότερο είναι το «σκότος» να γίνει «φως». Για να ξανασμίξουν τα δυο μισά του DNA του Ελληνα : ο ιδεατός Απόλλωνας κι ο σάρκινος Διόνυσος. Γιατί ξαναγίναμε Γραικοί με τα εφτά χρόνια της κρίσης.
Διαβάστε το βιβλίο. Θα μάθετε κι εσείς πολλά όπως έμαθα κι εγώ, κυριολεκτικά ρουφώντας το.
Πηγή: Κουρδιστό Πορτοκάλι
