ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Οι Έλληνες μυστικοσύμβουλοι του «Καβαλιέρε» και του «Προφεσόρε»
Η Μάχη του παρασκηνίου του επικοινωνιολόγου του Μπους και μιας ομάδας δύο Ελλήνων, ενός Αμερικανού και ενός Βρετανού
Πως κατόρθωσε ο Μπερλουσκόνι να ανατρέψει τα προγνωστικά
ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Μια άγνωστη, σκληρή μάχη στρατηγικής, στατιστικών μοντέλων και επιρροής συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού εκτυλίχθηκε μέχρι και την έσχατη στιγμή του ιταλικού εκλογικού θρίλερ που , τελικά, ανέδειξε οριακά νικητή τον συνασπισμό του Ουνιόνε του κ. Ρομάνο Πρόντι. Μι αμάχη που εξηγεί εκ των υστέρων, πως ο «Καβαλιέρε» κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατόρθωσε να ανατρέψει τη διαφορά – μέχρι και επτά ποσοστιαίες μονάδες – που έδιναν υπέρ του «Προφεσόρε» κ. Πρόντι, μέχρι και μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οι μεγάλες ιταλικές εταιρείες δημοσκοπήσεων «Nexus» και «Piepoli».
Σε αυτήν τη μάχη πρωταγωνίστησαν δύο κορυφαίοι Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι, ένας Βρετανός και δύο Έλληνες που συνεργάστηκαν επί περίπου δυόμισι μήνες με τους δύο πολιτικούς συνασπισμούς, καταστρώνοντας τη στρατηγική του κ. Μπερλουσκόνι και του κ. Πρόντι και εστιάζοντας την τακτική των τελευταίων ημερών σε συγκεκριμένα εκλογικά κοινά. Ο απερχόμενος Ιταλός πρωθυπουργός είχε στο πλευρό του τον κ. Καρλ Ρόουβ, επικεφαλής της στρατηγικής του Αμερικανού προέδρου κ. Τζορτζ Μπους, τον επικοινωνιολόγο που είχε την ευθύνη της προεκλογικής καμπάνιας στις τελευταίες εκλογές απέναντι στον κ. Αλ Γκορ και οι οποίες ως γνωστόν, κρίθηκαν επίσης την τελευταία στιγμή στη Φλόριντα. Ο κ. Ρόουβ είναι εκείνος που όταν το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox News έφερνε τον κ. Γκορ να έχει σαφές προβάδισμα έναντι του κ. Μπους στη συγκεκριμένη πολιτεία, είπε κυνικά «it’s just Fox», για να επιβεβαιωθεί λίγες ώρες αργότερα όταν ανακοινώθηκε η τελική καταμέτρηση των ψήφων.
Αντιμέτωποι του κ. Ρόουβ από την πλευρά του κ. Πρόντι βρέθηκαν:
Ο Αμερικανός κ. Φρανκ Λουντζ που ανακηρύχτηκε πρόσφατα από την «Boston Globe» ως «ο καλύτερος εκλογολόγος» στις Ηνωμένες Πολιτείες και από το «Business Week» ως «ένα από τα τέσσερα καλύτερα μυαλά στις πολιτικές έρευνες», ο οποίος συνεργάζεται με έναν Έλληνα πολιτικό αναλυτή, τον κ. Σπύρο Κουλούβαρη, που φέρεται πως διαμεσολαβεί για πιθανή συνεργασία του κ. Λουντζ με το επιτελείο του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Η ομάδα Λουντζ Μετείχε σε ευρύτερο επικοινωνιακό επιτελείο υπό την «ομπρέλα» της διεθνούς εταιρείας πολιτικής επικοινωνίας «Thetacom», μέλος της οποίας είναι ένας ακόμα Έλληνας ο κ. Νίκος Κλειτσίκας.
Ο Βρετανός κ. Μαρκ Φουλμπρουκ που συμβουλεύει περίπου 20 μέλη του Βρετανικού Κοινοβουλίου, και δύο Έλληνες, οι κύριοι Δημήτρης Τζιότης και Μιχάλης Ζαχαράτος της εταιρείας «Cleverbank».
Οι Έλληνες επικοινωνιολόγοι βρέθηκαν στη Ρώμη κατόπιν προτάσεως του Ινστιτούτου Italiani Europei του τέως Ιταλού πρωθυπουργού της Κεντροαριστεράς κ. Μάσιμο Ντ΄Αλέμα και έπειτα από συνεννόηση με γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που παρακολουθεί από πολύ κοντά τα ιταλικά πειράματα στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο κ. Λουντζ εφάρμοσε – για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή χώρα – ειδικές μεθόδους ανάλυσης των στατιστικών μοντέλων που προκύπτουν από ποιοτικές έρευνες κοινής γνώμης. Χρησιμοποίησε ακόμα και ειδικούς ψυχολόγους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικό ψυχομετρικό εξοπλισμό, προκειμένου να αντιληφθεί σε βάθος τις κοινωνικές τάσεις και να καταλήξει στο μοντέλο αντιμετώπισης του κ. Μπερλουσκόνι που έπρεπε να ακολουθήσει ο κ. Πρόντι.
«COGLIONE» ΚΑΙ ΑΛΛΑ…
Την επιθετική προεκλογική καμπάνια του κ. Τζορτζ Μπους ακολούθησε ο κ. Καρλ Ρόουβ
Οι στρατηγικές των τελευταίων ημερών.
Να αυξήσει την επιθετικότητά του απέναντι στον αντίπαλο πρότεινε ο κ. Καρλ Ρόουβ στον κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Από αυτές τις «συμβουλές» προέκυψε και η «ιστορική», πλέον, ύβρις του «Καβαλιέρε» στους ψηφοφόρους του κ. Πρόντι, τους οποίους αποκάλεσε «coglione». Στόχος του ήταν να κινητοποιήσει τις απαθείς μάζες ψηφοφόρων, αυτούς που εμφανίζονταν αποξενωμένοι από το υπόλοιπο εκλογικό σώμα, όπως οι ηλικιωμένοι, οι ακροδεξιοί και οι θρησκευόμενοι, ακολουθώντας προφανώς το μοντέλο της προεκλογικής καμπάνιας του κ. Τζωρτζ Μπους που επιχείρησε – και κατόρθωσε – να κερδίσει τους καθολικούς και τους προτεστάντες.
Η στρατηγική του κ. Ρόβου που ασπάστηκε ο κ. Μπερλουσκόνι ήταν «να φοβηθούν οι ψηφοφόροι πως εάν έρθει ο Πρόντι θα επικρατήσουν οι κομμουνιστές» και ότι «έρχονται οι ξένοι να μας πάρουν τις δουλειές», ενώ οι προσωπικές επιθέσεις στον αντίπαλό του είχαν σκοπό να πολώσουν το πολιτικό κλίμα κα να μετατοπισθεί η προεκλογική ατζέντα στα φοβικά σύνδρομα.
Δεν είναι τυχαίο πως εξαιτίας αυτής της τακτικής ο κ. Μπερλουσκόνι κατόρθωσε να κερδίσει με διαφορά ακόμα και παραδοσιακές κεντροαριστερές περιοχές, όπως η Σικελία και η Σαρδηνία.
Ο κ. Μπερλουσκόνι δαπανώντας περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ για την προεκλογική του καμπάνια, κατόρθωσε να «σβήσει» από την προεκλογική του αντιπαράθεση το μείζον θέμα της διαφθοράς του ιδίου και της κυβέρνησής του (από τους 30 νόμους που πέρασε κατά τη διάρκεια της θητείας του τουλάχιστον οι 3 αφορούσαν διευθετήσεις που ωφέλησαν τις δικές του εταιρείες), καθώς και το γεγονός πως καμία από τις παλαιότερες δεσμεύσεις του (για χαμηλότερη εγκληματικότητα, νέες θέσεις εργασίας, χαμηλότερους φόρους κ.α.) δεν υλοποιήθηκε.
Από την άλλη πλευρά, η επικοινωνιακή ομάδα των κυρίων Λουντζ, Φούλμπρουκ, Τζιότη και Ζαχαράτου προσπάθησε να ξεπεράσει την εγγενή αδυναμία της πολυσυλλεκτικότητας (έξι κόμματα διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών) του συνασπισμού της Ουνιόνε και την υποτονική μετριοπάθεια του ίδιου του κ. Ρομάνο Πρόντι απέναντι σε έναν ισοπεδωτικό αντίπαλο.
Ο κ. Πρόντι κατόρθωσε να κερδίσει κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, παρότι δεν διέθετε ευδιάκριτο πρόγραμμα ή δεν μπορούσε να το προβάλλει, αφ’ ης στιγμής η προεκλογική ατζέντα μετατοπίστηκε στην προσωπική αντιπαράθεση, και, κυρίως, παρότι η τηλεοπτική του εικόνα ήταν σημαντικά πιο αδύναμη από εκείνη του κ. Μπερλουσκόνι.
