Παρότι το όνομα και το σήμα του ΠΑΣΟΚ αποκαταστάθηκαν στην πρόσοψη της Χαριλάου Τρικούπη, μετά τη βίαιη αποκαθήλωσή τους, τίποτα δεν θυμίζει την ιστορική επιρροή και κυριαρχία του Κινήματος. Οι προσδοκίες για τον υπερδιπλασιασμό των ποσοστών του δείχνουν να διαψεύδονται και ο πολιτικός του λόγος μοιάζει αίολος, διφορούμενος, ασαφής. “O κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι”.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ. Απουσιάζει η ιδεολογία του. Στον πολιτικό χάρτη της χώρας έχει πάρει τη θέση της ΕΔΗΚ. Τα εκλογικά διλήμματα που προτάσσει, μόλις φυσήξει τα παίρνει ο άνεμος. Η επαναφορά των συμβόλων δεν επαρκεί για την ανάκτηση της πολιτικής του ηγεμονίας. Η βιτρίνα με τον ήλιο δεν αντικατοπτρίζεται στο πολιτικό του περιεχόμενο. Η πολιτική του μοιάζει με ένα πουκάμισο αδειανό.
“Kαι ΠΑΣΟΚ και light” δεν γίνεται. Μπορεί να ήταν κάποτε μια σωστή τοποθέτηση για το ελαφρύ γάλα ΝΟΥΝΟΥ, με δεδομένη όμως την παράλληλη παρουσία του αυθεντικού γάλακτος ΝΟΥΝΟΥ στην αγορά. Εάν το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ είναι μόνο light, με δική του ευθύνη χύνει την μεγάλη καρδάρα με το γάλα.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πρόβλημα ταυτότητας. Δεν έφυγαν οι ψηφοφόροι του. Αυτό μετακινήθηκε από την ιδεολογία του. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αντί να τοποθετείται στον ιστορικό πολιτικό χώρο που κατοχύρωσε τον πρωταγωνιστικό πολιτικό του ρόλο, έχει επιλέξει την τοποθέτηση της ΕΔΗΚ. Με τη στρατηγική της ΕΔΗΚ, το σημερινό ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ είναι αδύνατο να επανακτήσει την πολιτική ηγεμονία.
Ενώ τα πράγματα είναι εννοιολογικά ξεκάθαρα, η ηγεσία του εξακολουθεί να τα συγχέει. Άλλο το κέντρο και άλλο ο σοσιαλισμός. Όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας Παπανδρέου, στο κέντρο βρισκόταν η ΕΔΗΚ, την οποία τελικά απορρόφησε. Αυτό κινδυνεύει να πάθει τώρα και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η αποδοχή της στρατηγικής του δεν πρέπει να προσδιορίζεται ούτε από το σύνολο των ψηφοφόρων, ούτε από τους χθεσινούς υποστηρικτές του ΚΙΝΑΛ, παρά μόνο από το 50% των Ελλήνων που τοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο.
Εάν ήθελε ο Ανδρέας ένα κόμμα του κέντρου δεν θα δημιουργούσε ένα σοσιαλιστικό κίνημα, αλλά θα κατέβαινε με την ΕΔΗΚ. Από την ίδρυσή του, το ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε αριστερά του κέντρου. Το εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ το Νοέμβριο του 1981 είχε τον τίτλο “Greece swings Left”. Τον χώρο αυτόν δεν τον κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον παραχώρησαν εθελοντικά όσοι αποκαθήλωσαν αναιδώς τα ιστορικά σύμβολά του, μεταλλάσσοντας την ιδεολογία του.
Το 2023 δεν είναι ούτε 2019, ούτε 2012. Η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ προϋποθέτει τον σοσιαλιστικό αυτοπροσδιορισμό του. Η ακολουθούμενη τακτική των ίσων αποστάσεων απέχει παρασάγγας από την ιδεολογική ταυτότητα των πολιτών που το στήριζαν τόσες δεκαετίες. Μια τέτοια τακτική μπορεί να αντέξει στις πρώτες εκλογές, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη όταν τα διλήμματα γίνουν πιεστικότερα στις επόμενες. Η ακολουθούμενη τακτική των ίσων αποστάσεων μπορεί να φαίνεται βολική προεκλογικά, αλλά κινδυνεύει να γίνει η αιτία της διάλυσής του.
Ο λαός το λέει πολύ πιο απλά. “Εάν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν γίνεται”.
Oι εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής αποτελούν μοναδική ευκαιρία για την αποκατάσταση της ιστορικής πολιτικής του ταυτότητας. Αυτό θα συμβεί μόνο εάν προτάξει με ειλικρίνεια και ντομπροσύνη την ιδεολογία του από τη σκοπιμότητα. Εάν ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ. Μόνο εάν αντικαταστήσει την τακτική των ίσων αποστάσεων με μια πρωταγωνιστική στρατηγική. Εάν καταφέρει να μετατρέψει τη δημοκρατικότητα του νέου εκλογικού συστήματος από λειτουργικό μειονέκτημα σε πολιτικό πλεονέκτημα. Εάν κεφαλαιοποιήσει το ΠΑΣΟΚ την ευκαιρία της απλής αναλογικής. Για μια νέα Αλλαγή. Με τη στρατηγική της χαρτορίχτρας- όποιος κερδίσει- αυτό δεν επιτυγχάνεται. Ούτε με μια μετεκλογική προγραμματική συμφωνία για τη διασφάλιση της καρέκλας. Παρά μόνο εάν επιβάλει ξεκάθαρα τη συνεργασία για τη διακυβέρνηση της χώρας ως τον πυρήνα μιας νέας διακυβέρνησης. Εάν η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του δημοκρατικότερου συστήματος που είχε ποτέ η χώρα, διασφαλίσει μια νέα περίοδο πολιτικής σταθερότητας. Μόνο εάν η συνεργασία ταυτιστεί εξ αρχής με τη σταθερότητα.
Πηγή: SLPress